Ο αστερισμός του Λέοντα είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και διάσημους αστερισμούς. Είναι από τους λίγους αστερισμούς που μοιάζει με την μορφή που αναπαριστά. Ενώ, από την αρχαιότητα ήταν πολύ σημαντικός και έχαιρε σεβασμού, ενώ τον θεωρούσαν βασιλικό αστερισμό.

Το λαμπρότερο άστρο του, ο α' Λέοντος, έχει το όνομα Βασιλίσκος και σηματοδοτεί την Καρδιά του Λέοντα. Είναι ένα από τα λαμπρότερα άστρα του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο. Το όνομα Βασιλίσκος σημαίνει "μικρός βασιλιάς" και προέκυψε από την πίστη ότι ο συγκεκριμένος αστέρας κυβερνούσε τις ουράνιες υποθέσεις, μία πίστη που μάλλον προέρχεται από την Περσία το 3000 π.Χ. (πρόκειται για έναν από τους 4 "βασιλικούς αστέρες", αλλιώς γνωστούς ως "φρουροί των ουρανών"). Ο β' Λέοντος έχει το όνομα Ντενέμπολα και σηματοδοτεί την Ουρά του Λιονταριού. Η καμπύλη των άστρων που σχηματίζουν το κεφάλι του λιονταριού και τα μπροστινά του πόδια μοιάζει με δρεπάνι - σαν αυτά που χρησιμοποιούσαν παλιά κατά τον θερισμό - γι' αυτό και ονομάστηκε Δρεπάνι.

Ο αστερισμός του Λέοντα. Ο αστερισμός αυτός περιλαμβάνει πολλά φωτεινά άστρα, όπως τον Βασιλίσκο (α Λέοντος) ή Καρδιά του Λέοντα, τον Ντενέμπολα (β Λέοντος) και τον γ Λέοντος (Αλγκιέμπα). Ο Βασιλίσκος, ο η του Λέοντα, κι ο γ Λέοντος, μαζί με τους πιο αμυδρούς αστέρες ζ Λέοντος (Adhafera), μ Λέοντος (Ras Elased Borealis) και ε Λέοντος (Ras Elased Australis), αποτελούν την ομάδα αστέρων γνωστή ως το «Δρεπάνι». Οι αστέρες αυτοί αναπαριστούν το κεφάλι και τη χαίτη του λέοντα. Photo Credit & Copyright: Akira Fujii/David Malin

Από τον Λέοντα και κυρίως από τον σχηματισμό Δρεπάνι, προέρχεται μία από τις πιο ιστορικές και εντυπωσιακές βροχές διαττόντων, οι Λεοντίδες. Μετέωρα σε ετήσιες βροχές παίρνουν το όνομα τους από το σημείο στον ουρανό από το οποίο φαίνεται ότι ακτινοβολούν. Αυτή η ετήσια βροχή μετεώρων πήρε το όνομά της από τον αστερισμό του Λέοντα, επειδή αυτά τα μετέωρα ακτινοβολούν έξω από την περιοχή των άστρων που εκπροσωπούν την Χαίτη του Λιονταριού. Είναι ενεργή από τις 3 Νοεμβρίου έως τις 2 Δεκεμβρίου, με την μέγιστη δραστηριότητα να λαμβάνει χώρα γύρω στις 17-18 Νοεμβρίου. Ο γονικός κομήτης - Tempel-Tuttle - ολοκληρώνει μία τροχιά γύρω από τον ήλιο περίπου μία φορά κάθε 33 χρόνια.

Και ενώ πλέον κατά την βραδιά της κορύφωσης της βροχής μπορούμε να δούμε γύρω στα 15 μετέωρα την ώρα, κάποτε παρατηρητές ήταν σε θέση να βλέπουν καταιγίδες μετεώρων. Οι περισσότεροι αστρονόμοι λένε ότι χρειάζονται περισσότερα από 1.000 μετέωρα την ώρα για να θεωρηθεί μία βροχή ως καταιγίδα. Τον 19ο αιώνα, παρατηρητές παρακολουθούσαν καταιγίδες μετεώρων περίπου κάθε 33 χρόνια, αρχής γενομένης με την καταιγίδα διαττόντων του 1833, όπου λέγεται ότι παράχθηκαν περισσότερα από 100.000 μετέωρα την ώρα. Οι επόμενες μεγάλες καταιγίδες Λεοντίδων παρατηρήθηκαν περίπου 33 χρόνια αργότερα, το 1866 και το 1867.

Η μεγαλύτερη «Καταιγίδα Διαττόντων» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η «Καταιγίδα των Λεοντιδών» στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833 όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες. Ξυλογραφία, του Adolf Vollmy, που απεικονίζει την «Καταιγίδα των Λεοντιδών» του 1833.

Η καταιγίδα μετεώρων που είχε προβλεφθεί το 1899, δεν υλοποιήθηκε. Δεν ήταν μέχρι το 1966 που η επόμενη θεαματική καταιγίδα Λεοντίδων φάνηκε, αυτή τη φορά πάνω από την Αμερική. Το 1966, οι παρατηρητές στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν ότι είδαν 40 με 50 μετέωρα ανά δευτερόλεπτο (που είναι 2.400 έως 3.000 μετέωρα ανά λεπτό!) κατά τη διάρκεια 15 λεπτών τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Νοεμβρίου του 1966.

Από τον Erik Arnesen, Όσλο Σημειώστε ότι κάποιοι από τους παρατηρητές λιποθυμούν, πιστεύοντας ότι η Μέρα της Κρίσεως ήταν κοντά! (1913)